Een mooie en moeilijke dag tegelijk; want vandaag staat in het teken van de slotbijeenkomst en een laatste contactmoment waarin we onze buddy’s kunnen zien. Velen willen er nog niet over nadenken! Een pittig afscheid volgt, waar menig traantje vloeit. Van blijdschap over het leren kennen van nieuwe vrienden ver weg, maar ook van verdriet omdat iedereen het zo fijn heeft gehad, veel van elkaar heeft geleerd, en echt verbonden is geweest deze week.
Ook overheerst een gevoel van trots op onze Oegandese buddy’s, dat zij vandaag ten overstaan van een zaal met zo’n 50 aanwezige leerkrachten, ouders en beleidsbepalers spraken over hun droomschool. Wat willen zij anders zien op het gebied van straffen op school, het gebrek aan water en goede hygiëne en zorg? Met onze buddy’s is de afgelopen dagen voorbereid hoe ze dit zouden vertellen, tips werden uitgewisseld en kracht meegegeven. En wat deden ze het goed!
Onze Nederlandse leerlingen vertelden op hun beurt tijdens deze bijeenkomst wat zij hebben geleerd van de Oegandese leerlingen, droegen gedichten en liedjes voor en gaven applaus.
Al met al kijken we terug op een zeer geslaagde week, waarin we elkaar digitaal ontmoetten.
In onderstaande verhalen komen nog een paar ervaringen terug van de inspirerende week die we samen hebben beleefd.
Never say goodbye - door Onya
Never say goodbye
These words were sung to me
Never say goodbye
Because it doesn’t feel happy
Never say goodbye
Letting go is way to hard
Never say goodbye
It always hurts from the start
Never say goodbye
Is not how it is going to be
Never say goodbye
All we asked was why
Door Anouk
Lief dagboek,
Ik ben vandaag vroeg wakker, het is 7 uur namelijk. Iedereen zit zoals als altijd slaperig aan tafel. We eten zoals altijd gezellig met zijn allen ontbijt. Nu is het tijd voor de Advocacy meeting. Dit is een meeting met Oeganda. Hier zitten onze buddy's en belangrijke mensen bij, zoals ouders en leraren. Drie uur later is de meeting afgelopen en is het eindelijk tijd voor lunch. De lunch is zoals altijd supergezellig.
Nu is het 3 uur. Tijd om voor het laatst met onze buddy's te bellen. Jammer genoeg maar een half uurtje. De laatste minuten van ons videogesprek begint en veel mensen waaronder ik zelf kunnen het niet meer droog houden. Er gaan veel emoties door me heen. Ik wil geen gedag. Als de tijd om is begint iedereen te huilen. Tijd voor een grote groep hug en een lekker potje janken.
Het is de laatste dag dus gaan we nu met zijn allen een groepsfoto maken. Ook nog wat foto's van wat mensen een op een voor school en het is tijd voor het avond eten. Soep zoals altijd en bami. Nu zit ik weer mijn dagboek te schrijven. En jemig de tijd is veel te snel gegaan. Ik vond deze week echt superleuk en ga iedereen zo erg missen. Ik zit naast Nandini op de bank dit te schrijven en toch dringt het niet bij me door dat dit morgen klaar is.
- Tot 26 maart dan maar
Dagverslag door Nandini
“Education is the key to success” Dit is een zin die gezongen wordt door onze buddy’s uit Oeganda tijdens de advocacy meeting vandaag. En dit betekent letterlijk een pleidooi meeting. We behandelen hier zaken waarvan onze buddy’s vinden dat ze veranderd moeten worden. Zo beginnen we vandaag ook met onze dagelijkse routine in de ochtend. Om 6:00 opstaan, (7:00 Going Global tijd) ontbijten en meteen met onze dag beginnen.
Vandaag beginnen we dus met de Advocacy meeting waar veel behandeld wordt, hier op een rijtje gezet:
- Uitleg over het Going Global programma
- Films die over de week gemaakt zijn
- Statements over educatie
- Onze ervaring tijdens deze week
- Toneelstukjes
- Dansjes
We horen ook speeches vanuit Oeganda door de leerlingen zelf en poster presentaties door de leerlingen, maar ook ouders, docenten en leden van het schoolbestuur. Hier worden vervolgens weer belangrijke onderdelen behandeld zoals gebrek aan schoon water, medicaties en fysiek geweld/misbruik. Zo praten leerlingen over hun ervaring en wat ze willen dat verandert.
In de middag praten we voor de laatste keer met onze buddy’s. Dit is een emotioneel moment omdat we afscheid moeten nemen. Na een hele week, elke dag online met elkaar te praten leerden we elkaar beter kennen en maakten we nieuwe vriendschappen. We kunnen altijd in contact blijven met e-mails en telefoonnummers maar het is altijd moeilijk om afscheid te nemen. Er worden veel tranen verloren en een rollercoaster van emoties gevoeld van verdrietig tot blij.
Wel sluiten we af met een farewell ceremony waar we niet meer met elkaar kunnen praten, wel zien. Hier voeren we veel stukken op: van zingen, acteren tot dansen. We sluiten het programma dus wel gezellig af maar wel vol blije tranen. Het was leuk afgelopen week maar het is tijd om afscheid te nemen.
Bedankt aan alle leerlingen die mee hebben gedaan en bedankt aan onze lieve begeleiders die alles voor ons hebben geregeld. Het was een van de beste ervaringen van mijn leven, veel geleerd en veel vrienden gemaakt!
Reacties (2)